Od Alex'a do Rosalie

Kiedy się obudziłem, najpierw się ogarnąłem, a następnie skierowałem się do sali, w której miałem omówić sprawy dotyczące państwa. Zasiadłem na krześle i zacząłem swój monolog, jednak w pewnej chwili do pomieszczenia wszedł posłaniec i wręczył mi list. Co dziwne nie zaadresowany.

Podniosłem się, podziękowałem zgromadzonym i wróciłem do swojej sypialni. Otworzyłem list.

,, Drogi Alex'ie

Piszę ten list w imieniu Rosalii. 

Jestem jej bratem i odkąd ją opuściłeś Ona ciągle płacze. Nie mogę uwierzyć, że jesteś takim thórzem, aby nie powiedzieć jej, że ją kochasz w cztery oczy. Jednak mam nadzieję, że nie pozwolisz, aby ta dziewczyna cierpiała.

Jej brat "

Nie mogłem uwierzyć w to, co właśnie przeczytałem. Muszę tam pójść, powiedzieć, że ją kocham i jakos do tego przekonać.

Spakowałem sobie jakieś rzeczy i wyruszyłem w podróż.

Po kilku godzina stałem już pod domem. Zapukałem i otworzył mi jakiś facet.

- Kim jesteś ? - spytałem

- Bratem - wzruszył ramionami

- Gdzie...?

- Spacer - odparł beznamiętnie

- Dzięki - posłałem mu lekki uśmiech

- Nie spieprz tego. - rzekł i poklepał mnie po ramieniu

Odwróciłem się i ruszyłem leśną ścieżką szukając Rosalii.

Po kilkunastu minutach odnalazłem ją. Siedziała z podkulonymi nogami nad stawem wpatrzona w zachodzące słońce.

Bezszelestnie stanąłem za nią. Usłyszałem cichy szloch.

Kucnąłem tuż za nią i objąłem ją w talii głaszcząc po brzuchu. Odskoczyła oparzona zrywając się na równe nogi.

- Co ty tu robisz ?! - warknęła

- Kocham cię. I obiecałem, że będe cię chronił. Mam zamiar to robić. Nie opuszczę cię. Nigdy. Nie pozwolę ci być samej, zwłaszcza, że nosisz w sobie dzieci, nasze dzieci .

Stała oniemiała wpatrując się we mnie swoimi pięknymi oczami, a ja bez słowa ją przyciągnąłem do siebie i namiętnie pocałowałem.

< Rosalie ? Alex tak łatwo nie odpuści xD>