Najpotężniejszy Mag jednak nie kopnął w kalendarz ! Ashito zmartwychwstaje !

,, Kiedy wydaje ci się, że nie dasz rady, pamiętaj, ze samoloty zawsze startują pod wiatr '' ,, Nie narzekaj, że masz pod górę skoro zmierzasz na szczyt "

Godność: Ashito Night

Płeć: Mężczyzna

Wiek: Wygląda na 19-nastkę, prawda... Zabawne, tak naprawdę jest nieśmiertelny dzięki treningowi

Rasa: Mag

Ścieżka: Mag/Najwyższy z Magów

Głos: Måns Zelmerlöw - Heroes

Aparycja: Jest to wysoki mężczyzna, o czarnych włosach i czarnym tatuażu na twarzy. Jest to znak nieśmiertelności. 

Charakter: Duma i uprzedzenie. Pierwsze każe mu być pewnym zarówno swojej wartości jak i godności, natomiast drugie być sceptycznie nastawionym do każdego istnienia i z dystansem się do innych odnosić. Oceniając kogoś z góry być może skazuje się na zgubę, jednak z drugiej strony dlaczego miały tego unikać. Zależność od innych może przyczynić się do jego zagłady, a byle obelgi, czy nieprzychylność innych najmniej go interesują. Nauczony pokory i wytrwałości zdaje sobie sprawę zarówno ze swoich mocnych, jak i słabych stron, doskonale wie, że poradzi sobie sam, w pełni niezależny, oddany temu, co uważa za cnoty. Ceni w innych to, co nakazuje mu jego duma, a wszelkie impertynencje zaciekle ignoruje. Arogancja, która dla innych jest czymś naturalnym wiąże się jednocześnie z brakiem zainteresowania daną istotą, a w konsekwencji brakiem akceptacja przez Akihito. Sam być może i bywa bezczelny, jednakże honor nakazuje mu przeprosić za swe zachowanie, czym zjednał już sobie nie jednego pobratymca. Okazuje szacunek tym, których uzna za godnych tego szacunku, a dobrze jest wiedzieć, że jeżeli ktoś straci, czy to jego szacunek, czy zaufanie, które również niezmiernie trudno zdobyć, to nie prędko go odzyska. Najczęściej zwraca się do innych, niepoznanych z imienia przed per „Pani”, bądź „Pan”, czym pokazać chce, że pomimo rezerwy, którą obdarza, liczy się ze zdaniem innych, które przecież może być uznane za wskazówkę, bądź przestrogę. Doświadczenie można nabyć przecież na wiele różnorakich sposobów, a Akihito nie stroni od wszelkich opowieści życiowych, przedstawianych przez innych. Gdy owe historie zostają przez innych opowiedziane ten czuje się jednak jakby nabył nieco więcej lekcji życia. Chłopak nie wywyższa się co prawda nad innych, jednak gdzieś w głębi duszy czuje się od pozostałych nieco lepszy – zarówno jako osobnik bardziej doświadczony, jak i taki, który ma doskonale ułożoną hierarchię wartości. Swoich pobudek jednak nie przedstawia przed innymi, ponieważ takie zachowanie z Jego strony mogłoby być przynajmniej nietaktowne. Rozmowy prowadzi w sposób nad wyraz kulturalny, tak, aby nie ubliżyć swymi słowami innym, z drugiej jednak strony nuży go rozmowa, gdy nie ma na nią ochoty. Wydawać się może wtedy niezmiernie zamyślony, jakby przez chwilę pozostawał w innym, lepszym świecie, często również nie utrzymuje natenczas bezpośredniego kontaktu wzrokowego z rozmówcą. Argumenty, które podczas owej konwersacji przedstawia zawsze poparte są dowodami, aby uniknąć niepotrzebnych dyskusji, prowadzących przeważnie do kłótni. „Mowa jest srebrem, milczenie złotem” z czego sprawy doskonale zdaje sobie Akihito. Nie wyraża on swej opinii, gdy wie, że słowa w danej sytuacji są co najmniej zbędne, bądź nie poparte żadnym wywodem. Po cóż mówić, jeżeli pewne sprawy można po prostu przemilczeć? Odwaga i honor to dwie cnoty, które chłopak ceni sobie najbardziej, dla niego bowiem są one najważniejsze, natomiast każda istota, która jest ich pozbawiona nie ma racji bytu. Wartości tych należy strzec, ponieważ są to nieliczne, które kreują wszelki porządek na świecie, przyczyniając się do nieustannego rozwoju istnienia na planecie. Według Akihito atut ten powinien posiadać każdy osobnik, zwłaszcza mężczyzna, który jest zdolny oddać życie za dom, czy własną rodzinę. Kolejna jest wiara we własne możliwości, które nieopisanie wręcz pomagają w osiągnięciu celu. Czymże jesteśmy bez wiary? Właściwie niczym, bo bez wiary w samego siebie przyczyniamy się do swojej zagłady. Akihito nie raz stracił wiarę w swojego istnienie, co sprawiło, że czuł się gorzej, zarówno na ciele, jak i na duszy. Po czasie jednak zaczął wierzyć w siebie, co przyczyniło się do jego sukcesu. Zrozumiał, że wyznanie pomaga. Następna z cnót, bez których Akihito nie wyobraża sobie swej egzystencji jest nadzieja. Nie raz pomagała mu przezwyciężyć najcięższe z problemów, podtrzymując go tym samym na duchu i jakby okalając jego duszę. Ostatnią jest miłość. Miłość nie tylko do partnera, czy partnerki, ale miłość do bliźniego, która pomaga Akihito przezwyciężyć zarówno dumę, jak i uprzedzenie, ale tylko w nielicznych momentach. Sparzył się bowiem na tyle, aby nie ufać komu popadnie, nie dlatego, że nie chce zostać skrzywdzony, a raczej dlatego, że to On nie chce nikogo skrzywdzić. W duchu obwinia się za śmierć rodziców oraz najlepszego przyjaciela. Nie bywa już tak często jak wcześniej szczęśliwy, coraz rzadziej daje ponieść się emocjom, czy chwili. Wielu uważa go za oschłego. Być może taki jest. Być może swoim zachowaniem, czy sposobem bycia i wyglądem sprawia takie wrażenie - nieczułego wręcz gbura, bojącego się zaangażowania. Nie wdaje się w konwersacje za często, odpowiada prawie lakonicznie, unikając tym samym długich monologów, który by mogły zanudzić rozmówcę. Nie lubi się śmiać, przynajmniej już nie. Śmiech bywa dla niego nawet oznaką słabości, czymś, czego trzeba się naprawdę wystrzegać. Zdarza mu się uśmiechnąć, często jednak z przymusu, czy grzeczności, bowiem tak nakazuje chwila. Jakby po tych wszystkich okrutnych momentach życie z niego wręcz wyparowało. Niektórzy sądzą, że jest gburowatym egoistą, zapatrzonym jedynie w siebie. Egoistą, bo jakby nieczuły na potrzeby innych woli milczeć, a gbur, bo nie tak jak to całe rozszalałe towarzystwo, woli zacisze swojego własnego domu. Wielu stroni od Jego obecności, uznając go za chłopaka, co prawda w kwiecie wieku, jednak nudnego, takiego, który nie poddaje się głupim naciskom ze strony innych. Być może to wszystko jest prawdą. Być może to wręcz zagorzały fanatyk spokoju i ciszy. Być może lepiej czuje się osamotniony, w swoim własnym towarzystwie. Być może rozmyśla wtedy o tym, co się stało, o tym kim jest, o tym co tutaj robi, o tym, czy może być lepiej. Śmiało stwierdzić jednak można, że nie jest arogantem, czy kretynem, który gdzieś w tej swojej postawie nieprzystępnego, potrafi dostrzec w drugim stworzeniu zalety, a nawet porozmawiać, czy zaprzyjaźniać. Ciężkie to bywa jednak przez Jego trudny charakter, który z góry narzuca mu to, co powinien zrobić w danym momencie. Prawda i mówienie prawdy, szczerość i zrozumienie. Nie można być prawym stworzeniem, nie mówiąc prawdy i nie postępując w imię prawdy. Akihito doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że inni nie chcą być okłamywani, więc prawdę i szczerość stawia sobie na jednym z pierwszych miejsc. Oszukanie kogoś równoważne jest dla uczucia klęski. Nie można kogoś okłamywać tylko dlatego, aby ten przez chwilę poczuł się dobrze, zapomniał o swoich zmartwieniach, bo gdy już zdecydujemy się oszukać wszystkie umartwienia powrócą, ze zdwojoną tym razem siłą. Bez zrozumienia nie można być szczerym. Chłopak brzydzi się kłamstwem, uważając je za tchórzostwo. Całkowicie oddany swoim wartościom wie, że kłamstwo prędzej czy później zostanie odkryte. Stosowanie prawa i przestrzeganie prawa. Od stosowania prawda należy jednak odróżnić jego przestrzeganie, czyli postępowanie zgodne z wszelkimi normami prawnymi. Innymi słowy należy zastosować się do prawa, o czym Akihito doskonale zdaje sobie sprawę. Sądzi, że zasady są ustalone po to, aby ich przestrzegać, a nie po to, aby były łamane. Punktualność jest kluczem. Chłopak woli stawić się na miejscu wcześniej, niżeli być spóźniony, gdyż uważa, że owe spóźnienie jest co najmniej oznaką ignorancji. Akihito to chłopak opanowany i stateczny, który nie da się tak łatwo ponieść emocjom, często tłumiąc je jednak w sobie ma gorsze dni, bądź musi iść poćwiczyć, aby rozładować gromadzące się w nim napięcie. Robi to jednak w odosobnieniu tak, aby nikt nie zdołał go dojrzeć. Pomimo swego oziębłego temperamentu jest jednak w nim coś pozytywnego. Miewa on przebłyski optymizmu, czasem nawet potrafi się szczerze uśmiechnąć. Kultura, elokwencja oraz maniery, których używa na co dzień olśniły już nie jedną kobietę, a komplement, często trafny, oczarował nie jedną istotę. Odznacza się niewypowiedzianym wręcz spokojem, umiejąc zachować się w towarzystwie. Nie można powiedzieć, że skoro jest oschły, jest pozbawiony jakiegokolwiek poczucia humory. Akihito potrafi docenić dobry żart, sam czasem umie opowiedzieć zabawną historię. Woli jednak to ukrywać, zważywszy na stereotypy krążące wokół jego osoby. Inteligencja. Coś, czym potrafi pochwalić się nie w jednym momencie swego życia i coś, co traktuje jako podstawę. Według niego inteligencji nie da się nabyć – ją się albo posiada, albo nie. Zna jakby nieograniczoną ilość ciekawostek, którymi co prawda nie lubi rzucać na prawo i lewo, a zachowując je w tajemnicy ujawnić w odpowiednim momencie, zaskakując innych. Dobroć. Tak. Nie można zarzucić, że jest naprawdę nieczuły. Pod powłoką gbura skrywa jakby jego inna postawa, mniej egoistyczna, która potrafi wyciągnąć pomocną dłoń i podnieść na duchu. Jest kompanem zarówno w rozmowach, czy spacerach, a wiedzieć trzeba, że posiada wręcz niesamowity dar słuchania. Nie przerywa bowiem komuś, a po wypowiedzi potrafi udzielić rzetelnej i co najważniejsze obiektywnej odpowiedzi. Przyjaźń. Ponoć prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, zatem Akihito jako stracony, pozbawiony wszystkiego gotów jest się zaprzyjaźnić. Zanim jednak to się stanie musi owego kandydata na przyjaciela poznać wystarczająco dobrze. Nie obdarza się przecież zaufaniem i uczuciami kogoś, kto nie jest tego warty – jest to główne postanowienie Akihito. Miłość. Tego uczucia doznał w życiu dwa razy, jednak skory jest odkryć go ponownie. Uczucia tego pragnie najbardziej, aby stać się lepszym i już na zawsze porzucić fasadę mężczyzny oziębłego, który w pojmowaniu przez innych nie zdolny jest do uczuć. Potrzeba jednak czasu i oddania, aby ten ponownie się zakochał. Pozory często mylą. Pod skorupą niezależnego, doświadczonego życiowo chłopaka, skrywa się jednak istota o dobrym sercu. Chłopak z pozoru oziębły potrafi być miły, z pozoru dumny, potrafi kochać, z pozoru zapatrzony w siebie potrafi pomagać. Zrodzony z matki pesymistki i ojca optymisty pewien jest sprzeczności. Często niewidocznych, bowiem, aby odkryć jego tajemnicę należy go poznać.

Historia: On i Natsu byli uczniami potężnego maga, który przekazywał im swoją wiedzę. Ciężko razem trenowali przez wiele lat. Przez wspólnie spędzony czas i treningi on i Natsu bardzo się do zbliżyli. Traktowali się jak bracia.... Pewnego dnia po długich latach treningu ich nauczyciel spojrzał na nich i się uśmiechnął
- Jesteście gotowi by osiągnąć poziom nieśmiertelności
- Proszę pana, to jest niemożliwe by być nieśmiertelnym - rzekł Ashito, a Natsu przytaknął mu
Ich nauczyciel wybuchnął śmiechem i odparł
- Dzięki magii jest to możliwe, ale musicie przejść każdy test osobno i po tym teście zyskacie to
Chłopcy spojrzeli po sobie, a ich nauczyciel zabrał ich do innych miejsc, gdzie mieli przejść ten test...(tu napisz miejsce do którego zabrał go ich nauczyciel) Po zdanym teście wrócił do swego nauczyciela, który na nich czekał... Uśmiechał się do nich i pogratulował im osiągnięcia poziomu nieśmiertelności, mówiąc:
- Jest to droga dla nielicznych osób, którzy zostali wybrani przez drogę nieśmiertelności....
Nie rozumieli jego słów, ale byli szczęśliwi, że zdali... Natsu i Ashito przez wiele lat podróżowali razem. Niestety potem losy Natsu i Ashito się rozdzieliły i każdy z nich powędrował w osobne strony. Natsu osiedlił się na Górze Triach, a Ashito w Górach Skaih i przybrał imię Tsakihan...
Pewnego dnia Ashito poznał pewną dziewczynę, na imię jej było Eira. Zakochali się od pierwszego wejrzenia i po roku wzięli ślub. Na tym ślubie przyjechaldo nich dawny przyjaciel naszego bohatera -  Natsu. Od tamtej pory spotykają się regularnie. Ashito wybudował dla swojej żony magiczny zamek, który otacza bariera ochronna... A on otrzymał od ukochanej smoka... Nazwał go Toruk Makto...
Pewnego dnia ktoś zapukał do ich drzwi, a kiedy je otworzyli ujrzeli dziecko... Zdziwiło ich to, ale od tamtej pory traktowali chłopca jak własnego syna... Harry ( bo tak zwał się chłopiec ) był nauczony szacunku do przyrody i innych organizmówi. Był jak cud. Jednak mimo to, Ashito i Eira chcieli mieć własne dziecko... Ale postanowili przełożyć to na później...

Pupil: Amfora, Demon i Toruk Makto

Zdolności: 

- Sprawia cierpienie poprzez umysł

- Czyta w myślach

- Telekineza

- Telepatia

- Rozpoznawanie nastroju i kontrolowanie go

- Powodowanie stanu uśpienia u drugiej osoby

- Mordercze opary wydobywające się z jej rąk, wywołują one potworny ból

- Oślepianie drugiej osoby

- Rażenie prądem za pomocą dotyku

- Ma zdolność do tworzenia złudzeń wizualnych.

- Kontroluje wszystkie 5 żywiołów ( ogień, wodę, powietrze, ziemię i ducha )

- Umiejętność wyczuwania kłamstw

-  Może stawać się niewidzialna

- Może oczarować każdego, bez względu na jego płeć, i sprawić, aby robił to co ona mu rozkaże

- Może odpychać od siebie wszelkie fizyczne ataki, jak na przykład kopniaki czy ciosy. Sprawia ona, że jej przeciwnik zapomina o swoich dotychczasowych zamiarach.

- Moc leczenia wszelakich ran, ale nie wskrzeszanie zmarłych

- Potrafi przywołać smoka, na którym może latać, gdyż jej dawny pradziadek był jeźdźcem

- Więź stworzona pomiędzy nią o jej smokiem, potrafią rozmawiać, choćby były na odmiennych kontynentach

- Ożywianie rzeczy narysowanych, wyrzeźbionych itp.

- Moce obronne (np. tworzenie pola siłowego)

Zainteresowania: Inetresują go głównie magia. Uwielbia się nią bawić, ale mimo to najwięcej czasu spędza z rodziną. Często bawi się z synkiem właśnie pokazując mu różne magiczne sztuczki. Dosłownie magiczne xd.

Rodzina: Żona ( Eira ) | Adoptowany syn ( Harry )

Pokój: Mieszka w zamku razem z żoną i adoptowanym synem Harrym
Zamek |  Pokój jego i Eiry | Kuchnia | Prywatna Łazienka | Salon | 

Partner: Eira ♥

Właściciel: Kamisiak

Inne zdjęcia:
Z Natsu - X
I jeszcze raz z Natsu, tyle, że tym razem się naparzają... - X
Takie tam zdjęcie z murem xD - X
Inne ( hyhy ) - X
Na krześle... ( dam dam dam... ) - X
,, Idziemy skopać im tyłki '' - X
,, Ty ! Tak ty ! Do ciebie mówie ! '' - X
Żółwik ! - X

Eriany: 100

Jego zwierzaki;

Imię: Toruk Makto
Płeć: Samiec
Wiek: Tysiące lat...
Charakter: Toruk Makto to bardzo silny i niezwykły smok. Jest to jeden z najsilniejszych i najbardziej cenionych smoków na świecie, można go nazwać księciem, który jest następcą tronu nieśmiertelnego ojca. W stosunku do Ashity i Eiry jest bardzo ufny i przyjacielski, nawet prawie czuły. Bardzo lubi z nimi przebywać i nienawidzi, kiedy przychodzi do nich ktoś nowy... W stosunku do obcych - nieufny, nawet czasem trochę agresywny...
Rasa: Ikran
Właściciel: Ashito Night
Inne zdjęcia: X X X X X X X | Rysunki - X X X X

Imię: Amfora Demon
Płeć: Klacz
Wiek: 350 lat 

Charakter: Amfora to niespokojna, temperamentna i bardzo zdolna klacz. Kocha swojego pana i mogła by oddać za niego życie. Daje do siebie podejść tylko jemu i Eirze. Kocha ich całym swoim, wielgachnym serduchem.

Rasa: Jest to Pegaz, a rasa nie została określona

Właściciel: Ashito Night

Imię: Demon
Płeć: Samiec
Wiek: 200 lat

Charakter: Jest on waleczny i nieposkromiony. Wierny tylko swojemu panu, jego żonie i ich synu Harremu. Nie ufa nikomu innemu. Zabije każdego kto choć pomyśli o zabiciu jednego z członków jego ,, stada ", lub inaczej mówiąc rodziny.

Rasa: Czarny Lew

Właściciel: Ashito Night

Nie ma to jak robić formularz o 2 w nocy xD ( co ja robię ze swoim życiem ?! )